Het is een ongeschreven traditie dat elke voorzitter van de Universiteit Maastricht bij zijn of haar afscheid door een kunstenaar geportretteerd wordt en tevens de keuze van de kunstenaar bepaalt. Vanaf 1978 zijn een vijftal portretten gemaakt en alle vijf in een zeer verschillende stijl geschilderd. De portretten hangen op twee speciaal daarvoor ontworpen wanden in het bestuursgebouw aan de Minderbroedersberg.
Martin Paul is de 6de voorzitter en hij heeft in samenwerking met de kunst-en erfgoedcommissie (KEC)gekozen voor de kunstenaar Luc Dondeyne, die hem op wel zeer bijzondere wijze op het doek met de titel‘’A Tribute’ geportretteerd heeft.
Galerie Transit , de galerie die de verbinding met de universiteit Maastricht en de schilder tot stand bracht, schrijft het volgende over de ontmoeting van de schilder Luc Dondeyne met Martin Paul :
“Le portrait porte ce que la nature ne produit pas” [Yves Bonnefay] [1]
Luc Dondeyne schildert geen portret van iemand zonder de persoon beter te leren kennen. Tijdens gesprekken met Prof. Martin Paul kwamen ondermeer de opmerkelijke bruggen van Maastricht ter sprake, niet enkel vanuit een historisch, geografisch of architecturaal perspectief maar vooral als een metafoor voor verbinding. Niet toevallig is het prachtige schilderij “Le Pont de l’Europe” van Gustave Caillebotte uit 1876, één van zijn lievelingsschilderijen. Op het schilderij zie je een modernistische brug in staalconstructie waarbij de passanten en flaneurs hun blik werpen over de stroom van de Seine en de straten van Parijs.
Meteen besefte Luc Dondeyne dat hij de dynamiek in de blik van Martin Paul van binnen naar buiten kon keren.
Het water van de Maas, de Sint Servaasbrug en het silhouet van de achterliggende moderne stad vormen de ideale tegenpool voor het subjectieve of het toevallig-particuliere van het individuele portret.
[1] Opgenomen als voorwoord in “Le Portrait: sa naissance, sa renaissance” Ed. Hazan, Parijs, 1991
Over de schilder Luc Dondeyne
Luc Dondeyne [°1963, Genk] toont zich niet enkel als een sensitieve observator van de hem omringende werkelijkheid als schilder, maar tevens – en dit is minstens even belangrijk – als een onderzoeker naar de kunstgeschiedenis, en dit vanuit een persoonlijk invalshoek, op zoek naar zijn eigen schilderkundig pedigree.
In deze zoektocht probeert Dondeyne steeds door te stoten tot zijn eigen subjectief ervaren artistieke geschiedenis, om dit vervolgens in zijn werk kritisch te bevragen. In die zin heeft Luc Dondeynes artistieke levenswandel van de laatste tien jaar wel iets van een gefocust ‘kill your darlings’, hetgeen hij altijd van subtiele humor voorziet.
Voorzitters: Sjeng Tans (1976-1978) Kunstenaars: Hans Truijen
Rob van den Biggelaar (1978-1987) Chrit Rousseau
Loek Vredevoogd (1987-1994) Carla Rodenberg
Karl Dittrich (1994-2003) Annelies Hoek
Jo Ritzen (2003-2011) Sidi El Karchi
Martin Paul (2011-2021) Luc Dondeyne
[samengesteld door Mieke Derickx]