Daniël Bellon | Fremdkörper | 20.10 -24.11.24
Opening Sunday 20 October 2 – 6 pm, reception Corsendonk beer
Open Friday, Saturday & Sunday, 2 – 6 pm, or by appointment
ENGLISH voor nederlands scroll verder
The Belgian artist Daniël Bellon (°1976) creates Baroque style paintings that consistently depict heaps of flesh, fat, bones and other bodily substances. Although almost none of the individual elements in his paintings can be recognized clearly, some look like organs and dismembered body parts that lay piled up at a crime scene. In this context, during a studio visit with the artist we paid attention to events that are happening in the world today and that bring us comparable images of horror; the wars in Ukraine and Gaza.
One of the problems of art might be its automatic process of beautification. Can death – represented in these paintings by piles of body parts – be beautified in a time of ongoing crimes against humanity? Can the decomposition of a corpse be aestheticized? Bellon is aware of this critical observation. With the subject of his paintings the artist walks a tightrope between attraction and repulsion. And he does so consciously. On the onehand, he offers the viewer plenty of likable elements. We pay attention to the overall warm hues of his canvases, and to the appearance of wine red velvet drapes that frame the center image colourful ribbons that remind of the Meyboom decorations, orange and blue cushy pillows, and old kitchen floor tiles that evokes nostalgia, and so on. In the viewer’s experience these elements can offer a feeling of comfort. But on the other hand, they are also elements that support and enclose abstract representations of decaying body parts. Perhaps, Bellon intends to trick the viewer. Or perhaps his subject is quite naturally related to Flemish arthistory, culture and religion.
Daniël Bellon’s oeuvre has the rare quality of being both timeless and contemporary. His paintings can be brought in connection with various subjects that range from (the dark side of) religion to massacre, for example, and they are executed in an unconventional artistic style that juxtaposes Baroque and Surrealism. Always amost interesting kind of profile, Bellon can be described best as an einzelgänger artist who does not belong to a specific contemporary movement of the Belgian art scene. Instead, he subscribes to a dispersed collective of artists who are interested in subjects, such as iconoclasm, mortality, the desacralized human body and mortification of the flesh, among others.
(Extract from Baroque noir by Jan Van Woensel, 2024)
NEDERLANDS
De Belgische kunstenaar Daniël Bellon (°1976) creëert schilderijen in barokstijl die telkens stapels vlees, vet, beenderen en andere lichaamssubstanties afbeelden.
Hoewel de individuele elementen in zijn schilderijen bijna nooit duidelijk kunnen worden herkend, lijken sommige op organen en uiteengereten lichaamsdelen die opeen gestapeld liggen op een plaats delict. In deze context besteedden we tijdens een atelierbezoek bij de kunstenaar aandacht aan gebeurtenissen die vandaag de dag in de wereld plaatsvinden en die vergelijkbare beelden van horror tot bij ons brengen; de oorlogen in Oekraïne en Gaza.
Een van de problemen van kunst zou het proces van verfraaiing kunnen zijn dat eigen is aan kunst. Mag de dood – in deze schilderijen voorgesteld door middel van stapels lichaamsdelen – worden verfraaid in een tijd van voortdurende misdaden tegen de menselijkheid? Mag de ontbinding van een lijk geësthetiseerd worden? Bellon is zich bewust van deze kritische overweging. Door het onderwerp van zijn schilderijen balanceert de kunstenaar tussen aantrekken en afstoten. En dat doet hij bewust. Enerzijds biedt hij de kijker heel wat aantrekkelijke elementen: we letten op de over het algemeen warme tinten van zijn doeken, op de wijnrode fluwelen gordijnen die het centrale beeld omlijsten, de kleurrijke linten die doen denken aan de Meyboom decoraties, de oranje en blauwe kussens, oude keukenvloertegels die nostalgie oproepen enz. In de beleving van de kijker kunnen deze elementen een gevoel van behaaglijkheid bieden. Maar anderzijds zijn het ook die elementen die de abstracte voorstellingen van rottende lichaamsdelen ondersteunen en omsluiten. Misschien wil Bellon de kijker om de tuin leiden. Of misschien is zijn onderwerp op geheel natuurlijke wijze gerelateerd aan de Vlaamse kunstgeschiedenis, cultuur en religie.
Het oeuvre van Daniël Bellon heeft de zeldzame kwaliteit zowel tijdloos als hedendaags te zijn. Zijn schilderijen kunnen in verband worden gebracht met verschillende onderwerpen die bijvoorbeeld variëren van (de duistere kant van) religie tot moordpartijen en ze zijn uitgevoerd in een onconventionele artistieke stijl die barok en surrealisme naast elkaar plaatst. Bellon heeft hoe dan ook een zeer interessant profiel en kan best worden omschreven als een ‘einzelgänger-kunstenaar’ die niet tot een specifieke hedendaagse stroming in de Belgische kunstscène behoort. In plaats daarvan maakt hij deel uit van een verspreid collectief van kunstenaars die geïnteresseerd zijn in onderwerpen als onder andere, iconoclasme, sterfelijkheid, het gedesacraliseerde menselijk lichaam en de versterving van het vlees.
(Uittreksel uit Baroque noir van Jan Van Woensel, 2024)
