Jezus heeft in zijn leven veel wonderen verricht. Neen, hij was geen tovenaar maar een mens van vlees en bloed net zoals wij. Laten wij Zijn voorbeeld volgen en een sterke boom zijn die de juiste vruchten levert.
Helaas zijn er christenen of andersgelovigen die in de verleiding komen om te zondigen. Eén van de meest gekende en verachte personen uit het Christendom is Judas. Zoals we bijna dagelijks in het nieuws vernemen, leeft die Judas die nochtans zichzelf verhing verder in nieuwe gedaanten.
Het volk getint in aardse kleuren is onderaan uitgebeeld als de vele kruisjes. Het is opgezweept door de religieuze machthebbers en vormt zo zijn oordeel. Pilatus durfde zich in het begin nog verzetten tegen het Sanhedrin. Dat getuigde van moed. Maar ondanks en eens je iedereen tegen je hebt, probeer je dan nog maar eens te verweren.
De druk van het volk waaronder Pilatus gebukt gaat, is tot op zijn rug zichtbaar. Pilatus wast nu zijn handen in onschuld door zijn macht “gedwongen” over te dragen aan de leiders die hebben geoordeeld en veroordeeld. De leiders vind je boven Pilatus en Jezus. Jezus die in het onschuldige wit is weergegeven met een gebukte zwarte inhoud. Zwart, het was tijdens Zijn gebed dat de wil van de Vader gedaan zou worden ongeacht wat de toekomst Hem, Jezus, zou brengen. Het Romeinse cijfer I is bloedend. Ja, Pilatus heeft nu mede bloed aan zijn handen.
Hoe dikwijls gebeurt dit niet in het dagelijkse leven dat belangrijke beslissingen worden doorgeschoven en men zo de verantwoordelijkheid ontloopt. Een groot deel van de wereldbevolking is hier slachtoffer van waarvan ook een deel op de vlucht is. Is vluchten voor hen een optie?
Op het doek heb ik door het midden een lichtgroene vluchtweg geschilderd met daarin heel onduidelijk de vluchtende apostelen. Onduidelijk en bijna onzichtbaar want willen we ze wel zien? Hier op het doek is men vluchtend omdat men vervolgd wordt om zijn geloofsovertuiging. De vluchtweg is in het midden vernauwend, dit staat symbool voor de obstakels onderweg evenals die bogen erboven die wel een andere betekenis hebben maar ook dienstdoen als doolhof. De vluchtweg gaat rechtsboven op het doek volledig open, elkeen vlucht via een andere route. Veel mensen worden gescheiden op hun weg in de vlucht.
Ik heb de volledige vluchtweg een lichtgroene kleur gegeven als teken van hoop. Hoop voor hen bij wie dit het enige is wat overblijft. Links en rechts heb ik de handen van God aangebracht als houvast. Zou het niet mooi zijn mochten deze handen biddend bij elkaar worden gebracht om zo de vlucht in de wereld halt te houden?
Helaas, zo werkt het niet. Gehoorzaamheid en belang van vertrouwen in God en in eerlijke wereldleiders, laten we daarvoor bidden. Dat zij alsook wij juiste beslissingen nemen in het belang van iedereen.
2e statie Jezus neemt het kruis op zijn schouders
Na Jezus’ veroordeling ligt buiten het kruis op hem te wachten. Met ontvangende handen neemt Jezus het kruis en zo onze zonden op zijn schouders. Zijn gedachten zijn bij God, zijn Vader, die hem de opdracht geeft om deze laatste taak op aarde te volbrengen. Het kruis dat symbool stond voor een schandelijke dood voor de allerlaagste klasse krijgt vanaf de 2e statie een andere betekenis.
Want: In het Kruis zit lijden, het Kruis is redding. Het Kruis draagt zelfs Liefde in zich.
Het lijden dat ons pad kruist in het dagelijks leven. Deze weg heb ik als volgt aangeduid. Vertrekkende uit de blauwe Goddelijke boog loopt de lijdensweg (blauwe lijn) verder via Zijn kruis en Zijn rug. Zo torst Hij deze zware last op Zijn rug en schouders. Doordat Jezus zelf geworteld zit in de leven-gevende aarde toont Hij aan dat Hij ten volle mens is, aan ons gelijk. Hij zal zich weldra losrukken uit de aarde en de lijdenstocht naar Golgotha ondergaan.
Weinigen namen het op voor Jezus tijdens Zijn lijdenstocht. Dit vind je terug in het ” horen, zien en zwijgen “. Hoe dikwijls zijn ook wij niet bang of blind voor het kwaad, onrecht, dat rondom ons te zien of te horen is? Hier ‘bewust’ niet tegen opkomen is zondig.
Laten we de moed en durf hebben om te herbeginnen en zo in het reine te komen met onszelf. Laat die zon onze oude zonden verbranden. Laten we de mooie schepping omarmen met evenveel liefde en respect zoals Jezus het kruis heeft omarmd. Het kruis zal op deze manier redding brengen.
Aan wie het moeilijk heeft om te herbeginnen of aan wie zijn kansen zijn ontnomen, weet: God is barmhartig, is vergevensgezind. Hij zal ons niet laten vallen, maar Hij zal Zijn licht en liefde tonen aan het einde van de tunnel. Laten wij net zoals God liefde en licht schijnen.
Lijden, daar kies je niet voor.
Soms zoeken we het zelf
door ons te groot verlangen,
maar het kan ook abrupt voorvallen.
Geef diegenen die lijden de hoop
en de kracht dat ze de vrede
en liefde terug kunnen opnemen.
Laten we de liefde en de vrede
omarmen ondanks hun kwetsbaarheid.
Zij geven het nieuwe leven op aarde.
3e statie Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis
Jezus valt voor de eerste maal onder het loodzware kruis. Hij valt op de grond, dezelfde grond waar iedereen op ten val kan komen. Hij als mensenzoon, vol pijn en lijden, neemt de kracht in zich op om na zijn val terug recht te staan. Hier is Hij uitgebeeld als een klein detail over de bergen. Klein en eenvoudig zoals Hij was. Maar groot en sterk zal het geloof zijn dat hieruit voortvloeit. Het Doopmeer is reeds aangeduid als blauwe vlek in de bergen. Velen zullen Zijn pad volgen, het goede en goddelijke in zich opnemen en zich op die manier aan elkaar hechten.
Jezus wou met zijn val vooral aanduiden dat men zich niet hoeft te schamen indien men faalt, ook niet voor de grote menigte. Vallen is menselijk, het kan iedereen overkomen, niemand vraagt erom.
Vallen doet lelijk pijn en het kan nog erger, want door anderen te zien vallen of falen hopen sommigen er zelfs voordeel uit te halen. Dit is uitgebeeld door de hamerslag die het grote kruis naar beneden klopt. Op die manier zijn het bergen vol zwarte sneeuw waar we overheen moeten. Deze onrechtvaardigheden staan aangeduid in het boek van de schriftgeleerden. Ook in de heilige schriften zijn er zondaars.
God is één van de weinigen die veroordeelden, schuldig of niet, bijstaat. Voor God kan iedere mens tot bekering komen. Niet wij zijn het die moeten oordelen wat goed of fout is. Het is niet omdat men zich voordoet als gelovige dat men ook een goed Christen is.
Gelukkig zijn er ook altijd mensen die er zullen staan om je teleurstelling positief te ondersteunen. Mensen die het goed voorhebben met elkaar.
Op dat moment zijn zij die het goed met je menen de steun om je er terug bovenop te helpen. Hier uitgebeeld vanuit de kosmos, als vuurkracht recht door de kaft van het heilig schrift, naar die ene persoon. Zo zullen de stormen en orkanen in het leven minder moeizaam te dragen zijn.
Afsluitend deel ik de volgende niet zo bemoedigende woorden. Laten we er rekening mee houden dat niet iedereen in dezelfde omstandigheden of met dezelfde mogelijkheden geboren is en vooral dat Jezus volledig anders denkt.
geboren met buitengewone talenten
en toch nog steeds als kinderen in het duister
op zoek naar leiding
een gave is vaak een vloek
geef iemand vleugels en ze komen
te dicht bij de zon
geef ze de gave om te voorspellen
en ze leven in angst voor de toekomst
geef ze de grootste gave die er is
onvoorstelbare krachten
en ze denken dat ze over de wereld moeten heersen
4e statie Jezus ontmoet zijn bedroefde moeder
Al valt iedereen weg… blijft er niemand over…: een Moeder zal er altijd staan. Zij is de dappere vrouw langs de lijdensweg van haar kind. Haar eigen vlees en bloed zal ze met haar eindeloze krachten opvangen en met een onblusbaar vuur zal ze proberen alles te verlichten of zelfs weg te nemen. De symboliek hiervan vinden we terug in het touw en het vuur, beide vertrekkend vanuit Maria. Het omwikkelt en tilt als het ware het kruis op.
God heeft Maria gevraagd om de moeder te worden van Jezus alsook onze moeder en zo te delen in Zijn en ons lijden. God de Vader voorgesteld als oranje boog en het voorhoofd van Maria staan rakelings tegen elkaar om die vraagzin voor te stellen. Omdat Maria mee ‘de Passie’ van haar Zoon heeft doorstaan, is haar hart bloedend en doorboord.
God blijft in het lijden niet onverschillig en helpt om het kruis te dragen (hier weergegeven door de verankering van het kruis aan de oranje boog) al verdeelt het kruis het doek letterlijk in twee helften, zo ook Maria en haar Zoon. Tijdens dit innig moment houdt Maria intussen het opgehitste volk afzijdig. Ze heeft behoefte aan rust en privacy. Heel even, niet lang, een laatste keer; geen fysieke omhelzing. Alleen die kijklijn dwars doorheen het kruis. De ogen van de moeder. De Ogen van Zijn moeder.
Maria voorgesteld in haar mooiste kleed. Jezus, hier weergegeven met een rijkelijk stralend lichaam bedekt met edelmetaal en gouden aureool. Hun mooiste kledij is de weerspiegeling van de mooiste momenten die we samen hebben mogen beleven opdat we ze nooit zouden vergeten en elkaar zouden blijven steunen.
Zij heeft steun aan het kruis, Hij heeft ruggensteun aan Haar. Een allerlaatste innig moment, een laatste liefdevolle blik.
Maria, lieve moeder waarom doen wij, hier op aarde, elkaar zoveel pijn en verdriet? Leer ons uw voorbeeld na te volgen en 'Ja' te zeggen op 'wees elkaar nabij...'.
5e statie Simon helpt Jezus’ kruis dragen
De weg die hij moet afleggen richting Golgotha is een loodzware beproeving. De weg richting zijn Vader is niet eenvoudig maar een moeilijke weg vol marteling en vernedering alsof de duivel verscholen zit en de gedaante aanneemt van een opgehitst volk dat hem uitjouwt. De duivel is op dit schilderij groots aanwezig wat wijst op een massa toeschouwers. Hij is uitgebeeld in het groen met onderaan zijn bokkenpoten en bovenaan zijn twee hoorns.
Het moment is gekomen dat zelfs de zonden begaan door ons mensen te zwaar zijn zodat zelfs de mensenzoon ze niet meer kan dragen. Jezus’ wil is er nog maar fysiek kan hij niet meer verder. Hij is nu hulpbehoevend en dat is alweer een teken van menselijkheid. De speer van een soldaat duidt Simon van Cyrene aan om het kruis te helpen dragen.
Simon liep er nu bij als een moordenaar. Maar snel bekeek hij dit met een nieuwe heldere blik. Dankzij het kruis begon hij te begrijpen hoe zwaar de last was die Jezus op zich nam. Hij deelde in Zijn liefde maar ook in Zijn lijden. Dit moet voor Simon zowat de grootste ommekeer in zijn leven betekenen, hier voorgesteld als de spiraal die een nieuwe wending geeft aan Simon leven.
Rufus, de zoon van Simon, komt tevoorschijn van achter de duivel, m.a.w. van achter het opgehitste volk. In eerste instantie heeft hij te doen met zijn vader maar hij kijkt in de ogen van Jezus en heeft zo veel begrip voor deze situatie. Rufus heeft nu te doen met Jezus. Ze kijken elkaar aan. Buiten de fysieke hulp van Simon is dit een nog mooier gebaar. De innerlijke kracht die Rufus op deze mannier heeft is hier aangeduid door Rufus’ helpende handen die het kruis voorzien van een bloedstroom recht uit Rufus zijn hart. Helpende handen van een niet gedwongen kind. Dit moet een enorme impact en een grote troost geweest zijn voor Jezus.
6e statie Veronica droogt het aanschijn van Jezus af
Eenvoudiger kan het niet, denk je misschien, zoiets simpel als de stap die Veronica hier zet. Maar het tegendeel bewijst zich in het feit dat zij de enige is die uit zo een grote menigte deze stap durft te zetten. Zij als tengere zwakke vrouw, vol edelmoedigheid. Het eenvoudige gebaar van Veronica stel ik bij dit werk voor door het doek zuiver en eenvoudig te houden. Dit is voor mij een manier om hulde te brengen aan de gekende en niet gekende zorgverleners. De hedendaagse Veronica’s.
Jezus kon haar niets teruggeven, alleen Zijn afdruk van bloed, zweet en tranen. Stel u voor in ons dagelijks leven, geholpen worden en niets kunnen terugschenken. Vele mensen durven zich hierom niet te laten helpen, uit beschaamdheid niets te kunnen teruggeven. De boodschap die Jezus ons wil meegeven is: “Aanvaard geboden hulp, ook al voel je jezelf nietig”. Denk daarbij dat gekregen hulp niet het handel drijven is tussen geven en nemen. Je geeft niets in ruil maar wel het gebaar te aanvaarden om geholpen te worden. Dit gebaar zal op zijn beurt een grote voldoening geven aan de persoon die jou wil helpen. Hij zal er een warm gevoel aan overhouden dit te mogen doen voor jou.
een handdruk, een vriendelijke glimlach, er zijn, een glas water of een kop koffie. gewoon luisteren naar hun verhaal. liefhebben
7e statie Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis
In het kruis vind je een aanduiding met 7 streepjes, verwijzend naar de 7e statie. Het Romeinse cijfer 2 duidt Jezus’ tweede val aan. Onderaan zie je een grote donkere vlek. Dit zijn de ruwe stenen, de harde weg waar Hij over moet. De donkere vlek in het midden op de rug van Christus is om extra te benadrukken welke zware last hij draagt: onze zonden. Er is heel veel haat en nijd door mensen die werden gemanipuleerd en ertoe aangezet om tegen Hem op te komen. Dit is te herkennen linksonder op het doek door de gifgroene vormen. Van daaruit steekt een grote speer die is gericht naar het lichaam van Christus. Een iets kleinere speer eronder is gericht naar Zijn hart maar buigt eropaf. Het Heilig Hart is immers onaantastbaar.
Simon is geschilderd in dezelfde oranje geelachtige kleur als Jezus. Dit omdat hij een zeer klein stukje van de last op zich neemt. Daarom de zeer vage vlekjes met verwijzing naar zijn deeltje.
Er zijn in het schilderij ook een paar verbindingstekens terug te vinden. Het zijn de 2 groene bogen die als haken in elkaar vastzitten. De witte golving ernaast stelt bescherming en gebed voor van de biddende vrouw. Er zijn ook 3 roze bogen die in tegenstelling tot de groene niet in elkaar verstrengeld zijn maar op afstand naar elkaar verlangen. Je hebt de grote roze boog in het midden van het doek doorheen Christus. Dan heb je een rechtse roze boog door de rechtse blauwe figuur die moeder Maria voorstelt. Ze is als een grote beschermende figuur die de last op de rug verzacht. Ze schermt Jezus af van de vele martelingen die hij ondergaat van de zweep erboven. Binnenin de Mariafiguur heb ik een veelzijdigheid van kleur gebruikt. Ik wist niet goed welke emotiekleur ik moest geven aan Maria. Er zijn weinig mensen die weten wat Maria echt voelt. Daarom de witte golving: het gebed van Maria. Dat ze steun en kracht mag geven aan alle moeders met een kwetsbaar kind.
Links bovenaan zie je een kleine vogel, verwijzend naar en met dezelfde kleuren als de emotie van Maria. De vogel is geraakt door het mes eronder. Het is het symbolische bloed dat eruit vloeit. Het grote sikkelvormige mes wordt gedragen op de rug van de blauwe vredesduif. Er is immers hoop. Na al het lijden zal er vrede komen. De witte schijn voor de vredesduif komt uit het hoofd van Christus. Het is Jezus’ geest en gedachte die al naar de hemel is. Daar is tevens de laatste roze boog, verwijzend naar God de Vader die zijn zoon opoffert voor de vrede op aarde.
Dan zijn er ook nog de kleine kruisjes op het grote kruis. Dat zijn wij, als apostelen, als volgelingen. Stellen wij onszelf wel eens de volgende vraag:
“Zijn wij in staat naast ons eigen kruis ook het kruis te helpen dragen van onze medemens?”
Je kunt struikelen en de weg kwijtraken. Daarom ben je nog niet voor altijd verdwaald.
8e statie Jezus troost de wenende vrouwen van Jeruzalem
Jezus staat in de verte achter het kruis. Hij heeft het kruis even neergezet tussen aarde en water, recht voor het aangezicht van de huilende vrouwen. Moeten wij huilen om het kruis dat onze zonden draagt? Neen, gedane zaken maken immers geen keer.
Maar laat ons wel stilstaan en ons bezinnen gedurende deze 40 dagentijd. Laat je “IK” die grote X doorsnijden met de paarse spiegel en zo vorm je voor jezelf de VIIIe statie. Sta stil voor het kruis, laat eerst je tranen maar eens vloeien voor jezelf en deze wereld. Nadien beschik je over de kracht om zelf troost te bieden waar nodig. Onze wereld beeld ik hieruit door links op het doek veel groen van de nijd te schilderen. Ik vergelijk het met ons, het opgehitste volk dat niets liever wil dan zondaars aanduiden. Rechts zie je de groene giftige slang die het doek voor 50 % om smacht. Zij stelt onze wereldse machthebbers voor.
Het bloed druipt af van het kruis langs onze tranen heen, zo de zeeën van de wereld in. Hoe velen verdrinken er niet de laatste jaren? Symbolisch hierbij plaats ik de tranen, de huilende vrouwen, jij en ik dus, in de zee. Je kan onmogelijk immuun worden voor deze gruwel. Laat ons hierbij stilstaan en onze wereldlijke machthebbers overtuigen dat ze verkeerd handelen. Laat ons bidden dat de bloedende boog weldra paars mag kleuren, dat God de Vader ons helpt
om afstand te nemen van ons ego zodat we meer luisteren naar ons geweten dat bepaalt of iets goed of fout is. Laat ons bidden dat ze veilig de oever bereiken en het kruis voldoende licht mag afwerpen voor iedereen in deze wereld.
Het kruisteken kan ons goed op weg helpen maar het heeft nooit het laatste woord. Overwin dus je eigen lijden om daarachter de vrijheid te aanschouwen. Pas dan kan je troost bieden aan een ander. 9e statie Jezus valt voor de derde maal onder het kruis Het kruis is zwaar geschonden in de langs-richting of anders uitgedrukt in de richting vooruit. Hij heeft heel wat geselingen ondergaan. De voltooiing is nabij. In de dwarsrichting tonen de krachtige felgroene kwetsbare koraalplanten ons de genezing en vergeving van de zonden. Terwijl de hete zon brandde op mijn huid viel ik een derde maal onder mijn kruis. De mensen dachten dat het met Mij gedaan was. En juist dan sprak Ik mijn laatste krachten aan, greep ik het kruis en sleepte het Golgotha op. Iedereen bewandelt in zijn leven al eens een berg, al dan niet wetend dat er ondanks de vele tussentijdse pieken en dalen er een eindpunt komt. Laten we niet alleen bidden voor iemands eindpunt maar vooral een tussentijdse hulplijn zijn voor diegene die de zware berg op moet. Maar willen we het wel zien? Dikwijls doet de zwakke mens zich sterker voor omdat hij niet wil kwetsen. De mensen? Wie zijn ze? Achter het kruis aankijkend. Zeker geen rechtstreeks contact zoekend. De hedendaagse sociale-media zijn daar specialist nr.1 in. Zoveel mogelijk over elkaar willen weten. Maar doen we wel iets meer? Of vinden we dat het genoeg is door een icoontje te plaatsen als steun en toevertrouwen? Men kan ook dan nog verder wanneer niemand het nog voor mogelijk houdt. Het ogenblik komt waarop men je zal zeggen: "Van jou verwachten we niets meer. Het is uit met jou." Je zal bij jezelf denken: "Ik kan niet meer." Maar geef je daarom de moed op? Wie gelooft nu nog in mij als ik terugval in nederlaag? Die enkele vrienden, zeker niet meer dan die enkele tentakels die het kwalvormig opvangkussen bezit. Het zijn zij die af en toe nog eens een persoonlijke toenadering zoeken. Ik geef hen dan ook een mooi kleur mee. Zij verdienen het diep betekenisvolle paars. Als je ten einde krachten bent, ben ik er voor jou. Uit het diepste van je ziel zal je om Mij schreeuwen en Ik zal je antwoorden. Een kruis is het als je verliest en verlaten bent wanneer niemand nog iets om je geeft en wanneer men je heeft afgeschreven. Die éne persoon die via jouw roep naar God antwoord biedt op al jouw noden en tevens altijd dat luisterend oor is. Deze vertaling vindt plaats op een groot deel van het doek. Uit het hoofd van Jezus vertrekkende door de middenborst van de vlinder. Met krachtige lichtbundels doorheen de schreeuwen richting God die de vraag opvangt met zijn grote gele boog en met een daarin kleinere gele boog een kracht terugstuurt naar de vlinder. De vlinder, gesteund met de kracht van God, is als die éne, unieke persoon die altijd achter jou zal staan. Hij draagt jouw kruis mee, hij zal je helpen alle dagen van je leven. De vlinder is met hele mooie, veelzijdige kleuren aangebracht op de rechterhelft. Helaas is de werkelijkheid ook zo dat die éne persoon voor wie we zo dankbaar mogen zijn, hij die al onze tegenslagen mee verwerkt, niet ongeschonden blijft. Zie de linkerhelft. Het is die mooie persoon die de littekens zal dragen, de rest van zijn leven. Maak je geen zorgen Ik ben er altijd voor jou Laten we er samen voor gaan weet ... Ik heb de wereld overwonnen. 10e statie Jezus wordt van zijn kleren beroofd Jezus’ naakte lichaam wordt hier weergegeven door de blauwe romp en het blauwe been. Blauw als teken van hoe naakt we zijn en hoeveel kou we iemand kunnen aandoen. Hij is al zwaar vernederd, totaal uitgeput en nu worden al zijn wonden blootgelegd aan de weersomstandigheden. Met blote voeten staat hij op de kille rots. Door zijn naaktheid te tonen, toont hij dat hij de Mensenzoon is… nederig en kwetsbaar. Het mes is hem op de keel gezet, het touw reeds vastgebonden aan zijn bloedende ledematen. Men duldt geen verzet, het laatste beetje eigenheid wordt hem ontnomen. De enige warmte die hij in dit duistere moment van zijn leven kan ontvangen is een lichtstraal van zijn Vader. Wat Hij ook te verduren zal hebben, God zal te allen tijde aanwezig zijn, ook bij ons. Tot op vandaag worden heel wat mensen figuurlijk of letterlijk uitgekleed en hun laatste materiële bezittingen verkocht. En dan nog… eist men dat men het eigen lichaam of dat, afkomstig van eigen vlees en bloed, verkoopt of afstaat. Al dit leed vind je terug in het abstracte groene marteltuig, dwars voor het aangezicht van Jezus. Het hoofd van Jezus wordt hier voorgesteld als een sleutelgat waar we dwars doorheen kijken. Iedereen mag hem bespotten. Hij is slechts lucht. Zijn gegeselde en gepijnigde lichaam wordt publiekelijk tentoon gezet. Weldra zal het kruis dat hij omarmde één worden met zijn lichaam. Intussen worden zijn kleren verdeeld en zijn witte gewaad verloot. De weergave hiervan is de rechterhand met het touw en het stuk witte stof. Het verwijst naar het weggraaien van iemands bezittingen. Wie is dan deze bijna doorschijnende en verborgen hand? Zit onze hand daar ook voor iets tussen? Er is ook hoop: rechtsonder groeien nieuwe kiemen langs de kale rots. De brengers van goed nieuws zijn onder ons talrijk aanwezig. Zij zullen zich verder ontwikkelen, verder uitlopen. Grote en sterke struiken zullen opstaan. Sterk in het menswaardig omgaan met elkaar. Laten we daarin geloven. 11e statie Jezus wordt aan het kruis genageld De hamerslagen van de beulen slaan de handen en voeten van de veroordeelde man tegen het hout van het Kruis stuk. Het Kruis is zwaar bloedend, het bloed druipt als het ware af het doek, zo de grond op. De lange traan die valt in het midden van het kruis is de traan van God. God huilt om onze zonden en is enorm begaan met ons menselijk lijden. De traan valt dan ook recht in het hart van het kruis, recht in ons hart. Niemand meer dan wij, mensen, zijn net als de mensenzoon zo verlangend naar steun. De steun dankzij ons geloof in God is broodnodig wanneer ook wij door de hamer aan het kruis worden genageld en we geen kant meer uit kunnen. Voor wie totaal geen raad meer weet noch bij iemand te rade kan gaan: geloof dan dat God er is. Laat zijn traan uw hart verwarmen zodat je terug de liefde kan voelen en het goede durft te zien in de mens. Maria kan het immense lijden, de immense pijnen die haar zoon worden aangedaan, niet meer aanzien. Zij schermt haar ogen af voor al dit onrecht. Eens Jezus op het kruis is genageld kan Hij geen weg meer uit. Jezus klaagt niet over zichzelf maar Hij denkt aan zijn moeder. Nog vóór Hij sterft, treft Hij nog een voorziening voor haar. Hij spreekt zijn beste vriend Johannes aan en vraagt hem zijn moeder onder zijn bescherming te nemen. Johannes wordt gevraagd de zoon te worden van Maria. Johannes wordt hier uitgebeeld als een silhouet met de nagel in het bovenste van zijn hoofd. Het bloed van Jezus is nu ook zijn bloed. Beiden aanbidden dezelfde moeder zoals ook wij onze moeder aanbidden. Maria, altijd in het blauw, staat dan ook symbool voor de puurste vorm van vriendschap en liefde waar wij kunnen op rekenen. Haar aanbidden is dan ook onze liefde voor haar. Maria’s hoofd is rechtsonder op dit doek ondersteboven geschilderd. Maria’s hoofd is verbonden via de nek met het hoofd van Johannes. Maria is verbonden met Johannes en zo verbonden met ons allen. Uit haar ogen vloeien tranen. Tranen zowel uit medelijden als uit liefde voor ons, kinderen van God. Lieve Moeder dit lijden in mij Jij voelt mijn pijn Jij draagt mijn pijn Uw hart is bloedend Lieve Moeder Jouw traan als teken dat Jij van mij houdt Lieve Moeder ik aanbid U ik voel het weldra is er hoop Lieve Moeder Dank U wel
12e statie Jezus sterft aan het kruis
Maria herkennen we in de lichtblauwe golving, nog zachter blauw dan de hemel. Alsof dit deel op het schilderij met een zeer diep respect geschilderd is. Respect voor onze moeders die heel veel betekenen voor ons en bij wie altijd troost te vinden is.
Maria’s hart bewaarde alle woorden. Ze zijn omgeven door aardse elementen zoals water en vuur. Die elementen, geschapen door God de Vader, zijn op het doek zeer vredig voorgesteld. Elementen die helaas ook vernietigend kunnen zijn. Mijn gedachte dwaalt hierbij af naar de vele drenkelingen op zee, gevlucht voor het vuur.
Vuur en vlammen zijn ook weergegeven rond Maria en Jezus. Zij zijn als blauwe overgangen naar elkaar toe verbonden maar toch gescheiden van elkaar door de roodgele vlam. Hij zal sterven. Zij zal voortleven met een leegte in haar hart.
Links op het doek vind je de opstand tegen Christus: paarden, ridders en speren. Waar in een vorig doek de speer nog afboog van het heilig hart, is de speer nu door het hart gestoken. We kunnen dit vergelijken leggen met de klassieke pijnlijke borststeek.
De vergiffenis die Jezus schenkt aan de twee medegekruisigden heb ik uitgebeeld door zijn armen te laten reiken tot over hen. Een vergevensgezind symbool. De ladder die naast de rechtse zondaar staat heeft 12 sporten: de 12e statie.
Rond drie uur werd het duister in de hele streek. Toen begon het te donderen en Jezus riep met luide stem: “Vader in uw handen beveel ik mijn geest” Toen hij dit gezegd had, gaf Hij de geest.
+
De Heilige Geest heb ik 2 keer voorgesteld: 1 x boven het hoofd van Jezus Christus en een 2e keer, rechts ernaast als Geest van Maria.
De tempel die openscheurt is rechtsboven op het doek voorgesteld. Linksboven zie je twee lichtstralen met rode V- vormen als vogels vliegend naar de hemel. Deze verwijzen naar zijn apostelen. Het is hun geest die op dit moment zeer sterk op de proef wordt gesteld. Laten wij een lichtstraal van warmte schijnen op elkaar.
Het overwinnen van de dood
vormen we in gedachte
door dit te laten voortleven
13e statie Jezus wordt van het kruis genomen
Van het kruis afgenomen. Gelegd in de handen van Zij die Hem ter wereld bracht. Dit is niet de juiste volgorde. Een moeder of vader wil niet dat zijn kind voorgaat in de dood.
Links hebben we de fysieke ladder tegen het kruis. Het afscheid nemen valt ons zwaar, het weegt door. We zullen wel honderden keren de ladder op en af gaan. Als ouder kom je dit moeilijk te boven.
Laten we voor hen bidden, dat God hen de psychologische ladder, de ondersteunende kracht mag geven om dit een plaats te geven. Laat ons kracht putten uit het geloof dat dit sterven niet voor niets is geweest. Laten we God vragen onze zonden op het kruis te verbranden. Laten we samen werk maken van een betere wereld. Laten we er nu aan beginnen.
Het beginpunt is het nu, ja nu is het dat we verandering kunnen brengen. Links bovenaan het doek valt het vroegere beginpunt binnen als groengeel lint, langs het kruis waar onze zonden worden verbrand, zo naar beneden waarbij het binnendringt recht in het hart van Hem die het grootste offer bracht voor ons. Zijn leven waarvan het hart de laatste druppel bloed heeft laten lopen. Zijn laatste bloed loopt uit zijn lichaam naar zijn Moeder toe. Uit haar bloed is Hij geboren.
Maria’s kleed zit onder het bloed. Haar armen wijd open. Tedere handen vangen Hem op. Met handen kunnen we mensen vastspijkeren, pijnigen, ophangen, veroordelen, discrimineren. Maar met diezelfde handen kunnen we ook vrijmaken, onthalen, opvangen, wassen, zalven… Voor het kruis staan is dan ook beseffen dat we kunnen kiezen: zwijgzaam toezien of zorg dragen voor de gekwetsten in onze samenleving. Het is nooit te laat om onze visie te herzien.
Want… Niet alleen bloed maar ook levend water stroomt uit Jezus’ doorboorde borst. Als we alle lijnen laten samenvloeien komen we bij het eindpunt. Laat dit eindpunt het nieuwe begin zijn. Daar ligt de kiem van ons geloof, het geloof in het Goddelijke, het goede met en in elkaar.
Een groot wit laken, nieuw geweven en gebleekt in de zon. Het witte linnen als een onbeschreven blad. Jezus’ lichaam wordt erin verborgen. Jezus’ Geest stijgt op richting de Hemel naar God de Vader. Hier in deze statie is de Heilige Drievuldigheid aanwezig. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Zijn Geest is drie dagen onderweg. Binnenkort zal Hij opstaan uit de doden. De kiem is reeds aanwezig.
Konden mijn tranen jouw lichaam
maar wassen.
Ik zou huilen over al jouw wonden,
ik zou blijven huilen en hopen.
Konden mijn tranen jouw lichaam
maar wassen.
14e statie Jezus wordt in het graf gelegd
Maria is uitgebeeld in blauwe gedaante van onder tot boven. Ze straalt als een licht in het doek. Uit haar oog rolt een lange dieprode traan. Is het een traan van verdriet? Het is het eerste waar we aan denken als we een dierbare verliezen. Maar er is ook hoop en liefde die plaatsvinden tijdens het verwerkingsproces. Ze zijn zo belangrijk in het geven van wederzijdse ondersteuning. Vertrekkend uit haar hart van liefde omarmt Maria via de blauwe boog het levenloze lichaam van haar zoon.
De leerlingen zijn uitgebeeld als de blauwe tranen aan de groene treurlinten. Christus ligt als het ware op een bed van kruiden en oliën. De sterke geur ervan is uitgebeeld doorheen lichtpaarse schijnsels boven het levenloze lichaam. Onze dierbaren nog eens opmaken, is een laatste teken van eerbied geven op aarde, vooraleer we hen in de handen van God leggen. De grote ronde cirkel doet dienst als de steen die voor het graf wordt gerold. De rode meten erin verwijzen naar het bloed van Christus, vergoten om onze zonden begaan tijdens ons aardse bestaan. Datzelfde bloed, opgevangen in een kelk door Jozef, de Heilige Graal, vind je terug helemaal links bovenaan met het Romeinse cijfer 14 erin, verwijzend naar deze 14e statie. De graankorrel vind je weer door te kijken naar de witte meet vertrekkende van Christus’ rustplaats. Deze valt tot in het midden van de steen waar hij zorgt voor een nieuw begin. Ik verhaal dit met de woorden van Johannes als volgt:
Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft brengt hij veel vruchten voort.
Op het schilderij zien we beginnend van onder Christus die hangbrug lopen tot rechtsboven, richting de hemelpoort waar de hoop samensmelt met de verrijzenis.
Beschouw het graf niet langer als een droevig einde maar veeleer als een geboorte en een nieuw begin. Laat je hoogmoed afsterven en het morgenrood van het Paasfeest zal je toeschitteren.
Als afsluitend vers richt ik mij tot Jozef. Hij is het die de mooie daad stelde door zijn eigen begraafplaats af te geven als daad van liefde. Hij geloofde.
Het zijn niet de grote machten ter wereld
die het kwaad bedwingen.
Het zijn de kleine dingen van elke dag
door eenvoudige mensen die het
kwaad in bedwang houden.
Daden uit vriendelijkheid en liefde
voor elkaar en met elkaar.