Arne Bastien’s work shows a hostile attitude towards the image. In his paintings the subject is always a field of tension, an activity, a disturbance or a division. The gaze is set in motion by these disturbances. By focusing on different points, through compositional splits and a sometimes slow and then rhythmic, nervous brushwork, it becomes impossible to reduce the work to a manageable, consumable image. The gripping gaze is discarded and a binding look takes over.
The unfinished, the doubt, the brutal search and an intelligent resistance to the reducing effect of images, produce an extremely fascinating and necessarily heterogeneous oeuvre.
Vincent Geyskens, 2019
van 13.06 tot zondag 03.07 is de tentoonstelling enkel te bezoeken na afspraak
from 13.06 to Sunday 03.07 the exhibition can only be visited by appointment
Ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, je, je, je, je, je, je, je, je, je, I, I, I, I, I, I, I, I, I
Een werk op mijn formaat. Mijn lengte en breedte, honderdvijfentachtig op vijftig centimeter. Het is het zoveelste doek in eenzelfde reeks. Ze zijn lastig, claustrofobisch en ze knellen – kisten. Opeenvolgingen van acties. Tijd in zijn ruimtelijke vorm. Gestolde tijd. Een chronologische reeks van gebeurtenissen in één moment. Een boek dat op alle pagina’s tegelijk openligt.
De eerste zijn verticaal begonnen, horizontaal bedropen en met gaten en krassen geëindigd. Eén gat zit op penishoogte. Glorie. Eigenlijk wou ik iets elektrisch, een papierbruine ondergrond en citroengele flitsen. Dikke roze wormen, azuurblauwe wateren en natte haren, de kleur van lijken en veel olie.
Over één loopt een scheidingslijn die het hele vlak in twee verdeelt. Van linksboven naar rechtsonder, het is een wederkerend motief.
N: I Like your anarcho-ecological…
A: thank you, you are the first one to notice.
Het motief ontleende ik aan mijn jeugd en loeser.us (Political flags of extremism – part 1 (a-m) (Including Hate Groups, Far-Right, Far-Left, and Ultra Nationalists)). Verdere avonturen betrekken passe-partouts en het opdoemen van kleur.
Volgende zijn niet aanwezig:
Rusteloze inboorlingen 2011 Is een re-enactment van een werk uit 2011. Een overblijfsel. Het linker- en rechterplan zijn gescheiden door twee verticalen. De ene moet een glimmende bruine inpaktape van het merk tesa evoceren, de andere bestaat uit een uitsparing die slordig is ingevuld met een slecht uitgewassen halfdroge borstel. De linker- en rechterhelft (respectievelijk blauw en rood) zijn doorheen de verticalen geconnecteerd door een wilde penseelvoering die geen fantasie toelaat. The natives are restless. Rusteloze inboorlingen 2011 verwijst naar een ouder werk zoals een lamme arm naar een trauma. Newman, Pollock. Het vervolg werd al schilderend vergeten.
A en A is voor.
Groen – Zwart, wachtkamer en Blauw – Rood – Zwart, wachtkamer zijn nostalgisch utopisch. Vlag, landschap, botsende guillotines, opgespied in het midden.
Daarna Zwart – Geel – Bruin, Wachtkamer (Thebe).
‘k Zij content.
Het werk van Arne Bastien toont een vijandige houding ten aanzien van het beeld. In zijn schilderijen is het onderwerp altijd een spanningsveld, een activiteit, een storing of een splitsing. De blik wordt door deze storingen in beweging gebracht. Door op verschillende punten scherp te stellen, door compositorische splitsingen en een soms trage dan weer ritmische, nerveuze penseelvoering, wordt het onmogelijk het werk terug te brengen tot een beheersbaar, consumeerbaar beeld. De grijpende blik wordt afgelegd en een bindend kijken neemt over.
Het onaffe, de twijfel, het brutale zoeken en een intelligente weerstand tegen de reducerende werking van beelden, produceren een uitermate boeiend en noodzakelijk heterogeen oeuvre.
Vincent Geyskens, 2019