Sergiy Bratkov

‘Searching for the horizon’

Galerie TRANSIT stelt met “Searching for the horizon” de tweede solotentoonstelling van de Oekraïense fotograaf Sergiy Bratkov (°1960, Kharkiv) voor. De recente reeks scherp observerende foto’s nemen opnieuw de koerswijziging van de voormalige Sovjetunie in de richting van het kapitalisme onder de loep. 
De foto’s op groot formaat van de intussen internationaal gerenommeerde kunstenaar dwingen een confrontatie af met het kritisch bevragend uitgangspunt van Bratkov. Omdat één enkel blikveld te gecentreerd is om het totaalbeeld van de werken te kunnen overschouwen, volstaat een eenvoudige oogopslag niet om de objectief-analyserende houding van de kunstenaar te vatten. Het beeld vraagt daardoor uitdrukkelijk gelezen te worden en verplicht het oog om in vertraging over de foto te glijden om de uiteindelijke vlijmscherpe realiteit van het werk te interpreteren. Daar waar Bratkov in zijn vroegere werken vaak een maatschappelijk significant onderwerp vond in een enkel personage, worden de foto’s in “Searching for the horizon” uitgezoomd en opengetrokken tot weidse beelden met een veelvoud aan individuele portretten. De protagonisten die figureren in deze fotoreeks zijn vaak apathisch en geïsoleerd in hun samenzijn, verveeld, zonder interesse, zonder expressie, op zoek naar de horizon als een wachten op Godot.

Sergiy Bratkov ensceneerde de tentoonstelling in Transit op een eigenzinnige manier, met gesloten rolluiken en een korte tekst op de muur die zijn keuze tussen religie en rockmuziek zeer persoonlijk duidt. 

‘Steel workers’

Transit is verheugd u het fotowerk van Sergiy Bratkov (°1960, Kharkov, Oekraine) te kunnen presenteren, dit na zijn bijdrage voor het russisch paviljoen in Venetië en zijn deelname aan de tentoonstelling ‘Werkelijkheidshorizonten‘ in het Muhka te Antwerpen.

Bratkov behoort tot een groep Oekraïense kunstenaars die de koerswijziging binnen de voormalige Sovjetunie in de richting van het kapitalisme kritisch bevragen. Hard, vlijmscherp realisme kenmerkt zijn foto’s. Hij maakt portretreeksen van zeer verscheiden groepen mensen, zoals soldaten of kinderen. Hij ageert tegen clichébeelden uit de propaganda van de sovjetideologie, maar ook tegen clichébeelden uit de massamedia. Bratkovs helden zijn antihelden: of het nu gaat om mensen uit zijn eigen leven of om boefjes in een verbeteringsschool, hij presenteert hen als objekten, als slachtoffers van een wreed spel.’ (sic M HKA, Antwerpen)