Terug naar overzicht

Karel Breugelmans: selected works 

De kunst van Breugelmans [° 1955] blijft inhoudelijk speculatief en is niet in eerste instantie gestoeld op theorie maar blijft visueel op het netvlies haperen als een constructie die de toeschouwer toelaat om datgene te bedenken wat in de realiteit minder en minder het geval dreigt te zijn.
Zijn werk laat toe te dromen van ‘iets’ dat ver afstaat van de huidige wereld, zonder de pretentie om als kunstenaar te beweren dat kunst de wereld kan verbeteren.
Het oeuvre van Karel Breugelmans is een merkwaardige ‘blauwdruk’; één waarin de wereld pas gestalte krijgt via de mentale arbeid van de toeschouwer.
Geconfronteerd met de werken van Karel Breugelmans kan de toeschouwer zeer verschillende standpunten innemen. De artefacten, die zich welhaast hypnotisch verbinden, reiken hem de hand om tijd en ruimte te verkennen en om een vast bepaalde positie te kunnen verlaten. [Christoph Tannert, directeur Künstlerhaus Bethanien Berlin]

Gouaches 2015 -2024, ink & tempera on architect paper

The Other Side | 20.03 – 24.04.2022 | galerie Transit

Lees hier de teksten van Luk Lambrecht en Lies Cuyx bij de tentoonstelling
The Other Side

“Our New Homes“, Constructie XXXIV, 2021,  Cedar wood & stainless steel, 388 x 27 x 27 cm

“Our New Homes“, Constructie XXXI – XXXIII, 2020,  cederhout en spiegelglas

Constructie XXX, 2019,  cederhout, 355 x 70 x 70 cm

Schilderijen

Constructie XXIX, 2017

28 losse elementen in cederhout en spiegelglas, verschillende formaten.  Voor een overzicht KLIK HIER

De kunstwerken van Karel Breugelmans zwengelen het kijken op een puntige wijze aan; de sculpturen zijn transparant en bemiddelen met de omringende omgeving en ruimtelijke context.
De meeste sculpturen worden op spiegels gepresenteerd en laten in hun materialiteit het begrip constructie samenvallen met de ‘open’ inhoud. De sculpturen zijn fragmenten die zich als georganiseerde rang-orde in de ruimte positioneren en meteen ook die omringende ruimte ritmeren en bewuster laten percipiëren. Het materiaal van de sculpturen bestaat uit hout maar ook uit spiegelelementen. Het gebruik ervan ontregelt het kijken; fragmenteert de blik en ontneemt het kijken elke vorm van centraal perspectief. De geduldig uitgevoerde sculpturen bevrijden het kunstwerk van het uni-visuele kijkgedrag.

A wide range of attitudes is possible when coming face to face with the work of Karel Breugelmans. These artefacts, which are almost hypnotically connected, help the viewer explore time and space and enable him to shift from a particular fixed position. In exhibitions, Breugelmans’ constructive and deconstructive works, which represent potential realities, are naturally installed in a specific way, but strictly speaking this goes against the artist’s intention.
So it is advisable for the viewer to look at the artefacts from various angles. Breugelmans turns things upside down. It is only by mutual agreement that we know what is top or bottom, what points upward or downward. 
Breugelmans argues for complex networks, movement, a change of viewpoint and room for movement. His works mark out a new, dynamic course. They urge us in the direction of dynamic thinking, which – while taking account of environment and infrastructure in the new ‘urban age’ that urban planners see dawning – can also definitely be politically interpreted.    [Christoph Tannert, director Künstlerhaus Bethanien Berlin]

Constructie XXVI, galerie Transit 2016

Constructie XXIV, Netwerk Aalst 2014 

Constructie XXIII, Netwerk Aalst 2014 

Constructie XXI, Concentra Bedrijvencentrum Antwerpen, 2010 

Constructie XVII, 2009

Karel Breugelmans toont in zijn tweede solotentoonstelling in galerie Transit zijn recente Constructie XVII ‘Wormholes’, een hangende sculptuur van zeven meter lang. Het werk, volledig gemaakt in cederhout en bekleed met spiegelglas verbeeldt de hypothetische mogelijkheid om tijd en ruimte te doorbreken.
Wetenschappers veronderstellen immers dat er iets bestaat waarin het mogelijk is om zich sneller dan het licht te verplaatsen. Breugelmans geeft in zijn nieuwste werk hieraan een eigen artistieke invulling.
In zijn vroegere schilderijen overheersten de imaginaire ruimtes zonder centrum, zonder houvast.  In zijn latere ruimtestructuren en spiegelconstructies zocht Breugelmans naar oerelementen en vormen.  Ze versmelten en verwijderen zich in analogie met het wetenschappelijk onderzoek naar de basiselementen van de materie.  Ook in zijn recente constructie is een onbegrensde ruimte voelbaar aanwezig, waarin schijnbaar een strakke koele orde heerst maar waarin tegelijk chaos opduikt.
Volgens Breugelmans bestaat alles uit vormen en dat uitgangspunt trekt hij door naar het onzichtbare of het veronderstelde.  In zijn Constructie XVII ‘Wormholes’ zondigt de kunstenaar opzettelijk tegen de regels van het perspectief met de bedoeling een ambigue wereld en een architectuur te creëren die de kijker confronteert met de grenzen van zijn abstractievermogen.  Breugelmans verwijst hierbij naar de vervorming van ons zelfbeeld of van onze omgeving.  We zijn als mens geneigd om datgene wat we zien aan te nemen als de werkelijkheid.  Door het spel van beeldverplaatsing door de spiegels krijgen we een heel andere werkelijkheid te zien … een mogelijke vierde dimensie.
Breugelmans slaagt erin het veronderstelde zichtbaar te maken volgens een eigen interpretatie, waarbij hij zoals de kunstenaar Constantin Brancusi zoekt naar een ‘eindeloze’ schoonheid als ‘een absoluut evenwicht’.

klik hier voor ontwerptekeningen van Constructie XVII

Netwerk, Aalst, 2008

Trabucchi, Kunst en Zwalm, 2007

Schilderijen 1997 

“Ruimte Strukturen”, 2001 & 2002

Uit massieve blokken cederhout puurt Karel Breugelmans (Geel, 1955) vormen die duidelijk verwijzen naar de vroeg-modernistische hoogbouw uit de eerste helft van de twintigste eeuw. De ’torens’ – volledig met spiegels bekleed – lijken een bepaalde constructivistische kerngedachte te evoceren. Ze vertakken zich volgens eenvoudige modulaire verhoudingen, als een vorm van intuïtief architecturaal denken dat zich niet vertaalt in maquettes maar in monumentale sculpturale volumes. De volumes verwijzen niet naar een specifiek gebouw maar naar een soort abstract vooridee van een toekomstig groot gebouw…

boekgouaches